برای دردانه ام ...

این وبلاگ رو برای دردانه ام درست میکنم و از روزی که حس مادر شدنم به یقین تبدیل شد خواهم نوشت تا... .و در آینده از طرف من هدیه ای خواهد بود برای تو دردانه ام ...                                   عزیز دل مامان... من امروز که تو 17 هفته و 5 روزت شده وقت کردم تا برات این وبلاگو بسازم و از خاطرات با تو بودن و ایشالا از بزرگ شدنت برات بنویسم...از حالا برات مینویسم تا وقتی که خودت بزرگ شی و همه ی این خاطرات رو بخونی و لذت ببری...اینکه تو تو وجودم هستی تویی که الان تقریبا 20 سانت شد...

عشق مامان دیروز شنبه 8/11/90 همراه بابا فرهاد رفتیم سونوگرافی زعیم برای انجام سونو سه بعدی...وقتی رفتم رو تخت سونو دکتر بهم گفت به جای سه بعدی برات آنومالی اسکن انجام میدم تا شرایط جنین رو کامل بررسی کنیم...یعنی زیاد موافق سه بعدی نبود میگفت زوده واسه این نوع سونو...خیلی دکتر مهربونی بود...من و بابایی واسه دیدنت لحظه شماری میکردیم...تا اینکه تو رو تو صفحه ی ال سی دی دیدیم...قربونت بشم مامانی ماشالا بزرگتر شده بودی...بیدار بودیو تکون میخوردی...دکتر همه جاتو کامل چک کرد ...ازش خواستم جنسیتت رو هم بهم بگه که گفت نی نیتون پسره...خیلی خوشحال شدم...اول به خاطر سلامتیت و دوم اینکه حالا دیگه فهمیده بودم پسری...از اول حسم درست میگفت...چند...

عزیزکم... اولین سونو و اولین دیدار منو تو از طریق امواجی از روی شکمم از طریق سونوگرافی انجام شد...درروز یکشنبه تاریخ 15/8 من تو رو تو هفته ی 6 دیدم خیلی کوچیک بودی اندازهی یه نخود...اما قلبت داشت میزدو همه چیز نرمال بود تو مطب دکتر سونو شدم و از بابت سلامتیت خیالم راحت شد ...دکتر گفت برای شنیدن صدای قلبت 3 یا 4 هفته دیگه دوباره برم تا صدای قلبتو بشنوم...منم کلی هیجان داشتم برای اون روز...                                         ...